Podstawowym celem wyceny maszyn, urządzeń, środków technicznych czy linii produkcyjnych jest oszacowanie ich wartości rynkowej. Wartość rynkowa – to cena, jaką gotowy jest zapłacić potencjalny nabywca w przypadku, gdy zachodzą następujące czynniki: strony są niezależne, nie działają w sytuacji przymuszenia, znają okoliczności i cechy środka będącego obiektem transakcji oraz istnieje odpowiedni czas na podjęcie decyzji.
Pierwszym etapem przeprowadzenia wyceny maszyny jest wizja. W jej trakcie rzeczoznawca dokonuje oględzin i sprawdzenia stanu technicznego wycenianego urządzenia. Rzeczoznawca może zadawać w czasie wizji sporo pytań. Do sporządzenia profesjonalnej wyceny bowiem potrzebuje on garść informacji o przedmiocie wyceny. Należą do nich: rok produkcji, model i typ urządzenia, producent, konstrukcja, dodatkowe wyposażenie. Również nie bez znaczenia są przebyte remonty i naprawy danego środka trwałego, jego wydajność, jak maszyna działa, jakie jest jej przeznaczenie.
Kolejnym etapem jest przeprowadzenie właściwego procesu wyceny. Wartość rynkową przedmiotu szacuje się stosując podejście porównawcze lub kosztowe. W podejściu porównawczym bierze się pod uwagę wartości porównywalnych ruchomości na rynku pierwotnym/wtórnym.
Podejście kosztowe określa koszt zastąpienia ruchomości nowych oraz ubytek ich wartości z przyczyn fizycznych, funkcjonalnych i ekonomicznych.
• czynniki techniczne (zużycie fizyczne) –dotyczące zużycia fizycznego urządzenia lub maszyny, związane głównie z istnieniem tarcia, nacisków oraz zachodzeniem reakcji chemicznych w materiale danych elementów, jak i między materiałem a otoczeniem.
• czynniki funkcjonalne (zużycie funkcjonalne)– wynika z postępu technicznego i technologicznego, dotyczy zmiany rozwiązań funkcjonalno-użytkowych maszyn.
• czynniki ekonomiczne (zużycie ekonomiczne) –czynniki zewnętrzne, na przykład brak określonych surowców, zmiana przepisów prawa, zmiana przepisów związanych z ochroną środowiska, obniżenie popytu.
