Każda działka budowlana powinna mieć zapewniony dostęp do drogi publicznej. Wynika to z § 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002r. w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Brak dostępu do drogi publicznej może nieść za sobą negatywne konsekwencje, a w skrajnych przypadkach przekreślić planowaną inwestycję. Warto więc zwrócić szczególną uwagę na to zagadnienie.
Droga publiczna jest zgodnie z ustawą o drogach publicznych zaliczana do jednej z kategorii dróg: krajowej, wojewódzkiej, powiatowej, gminnej. Może z niej korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, ograniczeniami i wyjątkami określonymi w obowiązujących przepisach. Droga publiczna nie stanowi własności podmiotów prywatnych, więc można z niej korzystać(w ruchu pieszym bądź samochodowym) bez konieczności uzyskiwania zgody i uiszczania opłat.
Przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi, albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub też przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej.
Dostęp do drogi publicznej może mieć charakter:
• bezpośredni- jest to najprostsza i budzącą najmniej wątpliwości sytuacja,
• przez drogą wewnętrzną- jeżeli droga wewnętrzna ma charakter ogólnodostępny, korzystając z niej nie trzeba posiadać żadnego tytułu prawnego do takiej drogi,
• przez ustanowienie służebności drogowej – najpowszechniejszy sposób na uzyskanie dostępu do drogi publicznej. Służebność gruntowa może zostać ustanowiona w drodze umowy, orzeczenia sądowego lub zasiedzenia.
Dostęp do drogi publicznej występuje więc wówczas, gdy na daną nieruchomość można dostać się zgodnie z prawem z drogi publicznej. Nie ma innych uwarunkowań co do tego, jaka ma to być droga publiczna i jakie wymagania techniczne ma ona spełniać.
