Przygotowana likwidacja, czyli pre-pack (ang. pre-packaged insolvency) została wprowadzona do ustawy Prawo upadłościowe z dniem 1 stycznia 2016r. Od wielu lat stosowana jest między innymi w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Kanadzie. Instytucja znajduje podstawę prawną w art. 56a-h Prawa Upadłościowego.
Procedura polega na tym, że dłużnik poszukuje inwestora, z którym ustala warunki sprzedaży swego przedsiębiorstwa i nie musi poddawać się skomplikowanej długotrwałej procedurze likwidacji majątku. Prawo inicjatywy w zakresie poszukiwania inwestora przysługuje również wierzycielowi. Pre-pack pozwala zadłużonemu i niewypłacalnemu podmiotowi uwolnić się od przykrych skutków związanych likwidacją, utrzymać miejsca pracy oraz renomę firmy, jej kontrahentów i rynek. Dzięki omawianemu procesowi zmiana właściciela może być nawet niezauważalna dla uczestników obrotu gospodarczego, ponieważ przedsiębiorstwo nie wstrzymuje swojej działalności. Wszystko odbywa się w sposób przyjazny dla pracowników, i kontrahentów dłużnika. Istotna różnicą miedzy pre-packiem a tradycyjnym przejęciem jest to, że nabywca nie odpowiada za zobowiązania nabywanego przedsiębiorstwa.
Wniosek zawierający wskazanie nabywcy i cenę (nie może być niższa niż wartość oszacowania) zostaje przedstawiony sądowi upadłościowemu wraz z wnioskiem o ogłoszenie upadłości. Jeżeli sąd zatwierdzi wniosek, syndyk obowiązany jest zawrzeć z nabywcą umowę zbycia przedsiębiorstwa.
Kluczowym elementem, który jest dołączany do wniosku o ogłoszenie upadłości, jest opis i oszacowanie przedmiotu transakcji. Ustalenie wartości przedsiębiorstwa dokonywane jest przez biegłego sądowego. Biegły sporządza opis i oszacowanie przedsiębiorstwa uwzględniając m.in.: przedmiot działalności przedsiębiorstwa, nieruchomości wchodzące w jego skład, inne środki trwałe, stwierdzone prawa a także obciążenia. Biegły wykonuje opis i oszacowanie zgodnie ze standardami obowiązującymi rzeczoznawców majątkowych, jak również realizując wymogi stawiane przez art.319 Prawa upadłościowego. Od ustaleń biegłego zależy cena, za którą może dojść do sprzedaży przedsiębiorstwa oraz czy przygotowana likwidacja w ogóle dojdzie do skutku. Określenie wartości przedsiębiorstwa jest istotne zarówno dla kontrahentów jak i dla uczestników sądowego postępowania upadłościowego.
Wartość przedsiębiorstwa szacuje się uwzględniając zarówno poszczególne jego składniki jak i elementy nieposiadające osobnej wartości tzn. sieć odbiorców, renoma, zaufanie.
W trybie likwidacji przygotowanej określenie wartości przedsiębiorstwa następuje z zachowaniem zasady kontynuacji działalności. Stosuje się tu metody, które uwzględniają zdolność przedsiębiorstwa do generowania korzyści. Najbardziej odpowiednimi metodami wyceny będą zatem metody dochodowe, czyli metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych, metoda zdyskontowanych dywidend, metoda mnożnikowa.
Metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych ma zastosowanie bez względu na formę organizacyjno-prawną wycenianego przedsiębiorstwa. Metodę zdyskontowanych dywidend stosuje się dla przedsiębiorstw wypłacających dywidendę (spółka akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością). Metoda mnożnikowa może być stosowana bez względu na formę organizacyjno-prawną wycenianego przedsiębiorstwa, jednak warunkiem jej zastosowania jest posiadanie wiarygodnych informacji o wartościach rynkowych zbliżonych jednostek gospodarczych.
Zgodnie z ustawą, sąd uwzględnia wniosek o zatwierdzenie warunków sprzedaży w sytuacji, w której cena zaoferowana przez potencjalnego nabywcę przedsiębiorstwa jest wyższa niż kwota możliwa do uzyskania w tradycyjnym postępowaniu upadłościowym pomniejszona o koszty postępowania.
